Verantwoordelijkheid of Resultaat

"Duidelijke verantwoordelijkheden !" Na een simulatie reflecteerden we op wat belangrijk zou zijn in de nieuwe werkwijze. "Het moet helder zijn waar je van bent, waar je op afgerekend wordt, waarvoor je aan de lat staat". Instemmend geknik en gemompel.

Dat intrigeerde me.

In de simulatie werd de werklast random verdeeld over individuele teamleden. Toen het voorkwam dat Teamlid A 1 widget moest maken, terwijl zowel Teamlid B als C er 5 moesten maken voor een bestelling, herverdeelden ze het werk en maakte A er 3 en B en C elk 4. Alle drie de orders op tijd af.

Dus van een individuele verantwoordelijkheid waren ze naar een gedeelde verantwoordelijkheid gegaan, omdat dat een meer genivelleerde belasting en een beter resultaat opleverde.

Vreemd genoeg werd die les niet doorgetrokken naar het èchte werk.

Toch is het iets dat we keer op keer zien. Een algemene, vage verantwoordelijkheid waarin het niet helder is waar je van bent of op wordt afgerekend, maar waar wel heel duidelijk is wat het beoogde resultaat is, levert sneller een beter resultaat op.

Wat zou het maken dat we toch verlangen naar die duidelijkheid ?

Defects = 0 is absolutely possible !

Op de fabrieksvloer zal ik oordoppen in doen en ineens hoor ik Shingo’s aanmoediging  “Defects = 0 is absolutely possible!” luid en duidelijk. 

In deze FMCG-omgeving gebruiken ze oordopjes waarin een metalen balletje zit. Stel je voor dat het oordopje uit mijn oor 'oeps!' in de productielijn valt. Dit oordopje wordt dan terug gevonden door de magneet die toch al continu ‘speurt’ naar eventuele metaalresten in het eindproduct. Deze 'oeps!' veroorzaakt geen defect product meer.

Om defects = 0 te bereiken is het van belang dat we de vergissingen die we allemaal maken niet tot defecten laten leiden. 

Op deze blog zal ik meer van dit soort voorbeelden posten. Zaken die weer even een 'Lean-lampje' deden branden.